ÖZET AMAÇ: Bu çalışmada kliniğimize ilk 4,5 saat içerisinde başvuran ve intravenöz trombolitik tedavi verilen akut iskemik inme hastalarına eşlik eden hipergliseminin tedavi yanıtına, kısa ve uzun dönemdeki prognozlarına etkileri araştırılması amaçlanmıştır. YÖNTEM: Bu retrospektif çalışma Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Dursun Odabaş Tıp Merkezi'nde akut iskemik inme nedeniyle intravenöz trombolitik tedavi uygulanan 90 hastanın hastane arşiv ve otomasyon sistemindeki verileri taranarak yapıldı. Hastaların demografik özelikleri ve görüntüleme bulguları incelendi. Saatlik seri kan şekeri ölçümleri intravenöz trombolitik tedavi uygulama anında ve 24 saat boyunca yapılmıştı. Tedavi etkinliğinin değerlendirilmesinde kısa dönem için hastaneye başvuru NIHSS ile tedavi sonrası NIHSS karşılaştırılarak ve taburculuk sırasındaki mRS ölçülerek, uzun dönem için 3.ay mRS ölçülerek yapıldı. BULGULAR: İncelemeye alınan 90 hastanın 38'i(%42,2) erkek ,52'si(%57,8) kadındı. Çalışmadaki hastaların yaşları 33 ile 88 arasında değişmekte olup yaş ortalaması 68,2±10,9 yıldı. Tedavi öncesi hastaların 26'sının (%28,9) NIHSS değerleri 0-8 puan, 21'inin (%23,3) NIHSS değerleri 9-14 puan, 43'ünün (%47,8) NIHSS değerleri 15-30 puan olduğu tespit edildi. Hastalara intravenöz trombolitik tedavi verilmesi anında ve 24 saatlik takip boyunca her saat başı kan şekeri değerleri ölçüldü. Hastaların 32'sinin(%35,6) kan şekeri ortalaması 140 mg/dl'nin altındayken,58'nin (%64,4) kan şekeri 140 mg/dl ve 140 mg/dl'nin üstü değerinin üstündeydi. Kan şekeri 140 mg/dl ve üstü olan grupta hem başlangıç NIHSS değeri hem de tedavi sonrası 24. saatteki NIHSS değeri kan şekeri 140 mg/dl altı olan gruptan anlamlı (p ˂ 0.05) olarak daha yüksekti. Kan şekeri 140 mg/dl ve üstü olan grupta 24. saat NIHSS değerindeki düşüş (tedavi cevabı), kan şekeri 140 mg/dl altı olan gruptan anlamlı (p ˂ 0.05) olarak daha düşüktü. Hastaların çekilen kontrol BBT leri incelendiğinde; 63'ünde (%70,0) kanama görülmezken, 27'sinde (%30,0) kanama tespit edildi. Hastaların kontrol BBT' lerinde kanama ile saat başı kan şekeri değerleri arasında istatistiksel anlamlı ilişki saptanmadı. Hastaların tanı anındaki Fazekas skorlamaları hesaplandı. Fazekas 0-I grubunda 40(%44,4) fazekas II-III grubunda 50(%55,6) hasta yer aldı. Fazekas skoru II-III olan grubun Fazekas skoru 0-I olan gruptan daha yüksek kan şekeri değerlerine sahip olduğu görüldü. Kan şekeri yüksek olan hasta grubunda çıkış/taburculuk mRS ve 3.aydaki mRS skorları kan şekeri düşük olan gruptan anlamlı (p ˂ 0.05) olarak daha yüksekti. SONUÇ: Hiperglisemi varlığında intravenöz trombolitik tedavinin etkinliği düşmekte ve sonraki dönemde özürlülük oranı da artmaktaydı. Tedavi başladıktan sonra yapılan saatlik seri kan şekeri ölçümleri, tek bir ölçüme göre daha müdahale edilebilir bir parametredir. İntravenöz trombolitik tedavi başlangıcından 24 saat boyunca sıkı bir şeker kontrolü yapılması tedavimizin sonuçlarını iyi yönde etkileyip, intrakranial kanama gibi isenmeyen komplikasyonları da azaltabilir.

ABSTRACT OBJECTIVE: The aim of this study was to investigate the effects of hyperglycemia, which accompanies acute ischemic stroke patients who applied to our clinic within the first 4.5 hours and who received intravenous thrombolytic therapy, on the response to treatment, short and long term prognosis. METHODS: This retrospective study was performed by scanning the data in the hospital archive and automation system of 90 patients who were administered intravenous thrombolytic therapy for acute ischemic stroke at Dursun Odabaş Medical Center, Van Yüzüncü Yıl University Faculty of Medicine. The demographic features and imaging findings of the patients were analyzed. Hourly serial blood glucose measurements were made at the time of intravenous thrombolytic therapy and for 24 hours. In the evaluation of treatment efficacy, for the short term was made by comparing admission to the hospital NIHSS with NIHSS after treatment and measuring mRS during discharge, and measuring the 3rd month mRS for the long term. RESULTS: Of the 90 patients included in the study, 38 (42.2%) were male and 52 (57.8%) were female. The ages of the patients in the study ranged between 33 and 88, and the mean age was 68.2 ± 10.9. Pre-treatment of 26 patients (28.9%) 0-8 NIHSS score of 21 (23,3%) NIHSS score 9-14, 43 (47.8%) NIHSS score 15-30 that was detected. Blood glucose values were measured every hour during intravenous thrombolytic therapy and during the 24-hour follow-up. 32 of the patients (35.6%) average blood glucose is below 140 mg/dl, 58'n of (64.4%) were above the blood sugar values 140 mg/dl and 140 mg/dl above. In the group with blood glucose 140 mg/dl and above, both the initial NIHSS value and the NIHSS value at the 24th hour after treatment were significantly higher (p ˂ 0.05) than the group with blood glucose below 140 mg/dl. In the group with blood glucose 140 mg/dl and above, the 24-hour NIHSS decrease (treatment response) was significantly lower (p ˂ 0.05) than the group with blood glucose below 140 mg/dl. When the control brain CTs of the patients were examined, celebral hemorrhage was detected in 27 (30.0%) of the patients, while no celebral hemorrhage was observed in 63 (70.0%). There was no statistically significant relationship celebral hemorrhage and blood glucose values per hour in the control CTs of the patients. Fazekas scores at the time of diagnosis were calculated. There were 40 (44.4%) patients in the Fazekas 0-I group and 50 (55.6%) patients in the Fazekas II-III group. It was observed that the group with the Fazekas score II-III had higher blood values than the group with the Fazekas score 0-I. In the group of patients with high blood glucose, the exit / discharge mRS and mRS scores at the 3rd month were significantly higher than the group with low blood sugar (p<0.05). 13 CONCLUSION: In the presence of hyperglycemia, the effectiveness of intravenous thrombolytic therapy decreased and the disability rate also increased in the following period. Hourly serial blood glucose measurements made after the start of treatment is a more intervenable parameter compared to a single measurement. Strict glucose control for 24 hours from the start of intravenous thrombolytic therapy can affect the results of our treatment in a good way and reduce the complications such as intracranial hemorrhage.