ÖZET Postmodernist paradigma bağlamında yerel halk geleneksel kültürünü ve bölgeyi kendi kimliğini kaybetmeden sunarken, ziyaretçilerin tutumunu maddi ve maddi olmayan nesnelerden beslemek için bireysel otantik deneyimi teşvik etmektedir. Bu bağlamda, bu tezin temel amacı, dünyanın hem kültürel hem de doğal turizmi için çok çekici bir turistik yer olan ve sürdürülebilir turizm politikası ve planlamasına sahip olan Bali'nin örnek olay çalışması temelinde, kültür turizmini otantiklik bağlamında yeniden kavramsallaştırmaktır. Tezin temel amacına ulaşmak için nicel ve nitel verilerden oluşan karma veri seti toplanmıştır. Verilerin büyük bir kısmı Covid öncesi (2019 yaz dönemi) bölgeyi ziyaret eden uluslararası turistlerden birincil veri olarak elde edilmiştir. Bu veri seti ülkeleri ağırlıklı olarak gelişmiş ülkelerden (Avrupa, Amerika, Birleşik Krallık) gelen gönüllü katılımcılarla yapılan 360 anketle temsil edilmektedir. Bu tezin temel bulgularından bir tanesi, bölgenin kültürel varlıklarının hala turistik ziyareti teşvik etmek için büyük bir potansiyele sahip olduğunu göstermiştir. Köylerin inanca dayalı kültür turizm çekicilikleri güvenli ve bozulmamış halde tutulduğu için tapınaklardaki materyallere bakmaya çalışan kültür turistleri tarafından bir özgünlük olarak deneyimlenmiştir. Bu bulgu, özellikle bölgeyi kapsamlı bir şekilde deneyimleyenlerin yüksek memnuniyet ve beklentilerinin karşılanması sonuçlarıyla da desteklenmektedir. Kültür turizminin yüksek düzeyde tatmin edici deneyiminin bu ana nedeni, esas olarak yerel halkın ev sahibi-misafir ilişkisinin geliştirilmesine yönelik kolektif uygulamalarıyla ilgilidir. Bu çalışma, eklektik deneyimin turist motivasyonuna ve maddi ekonominin boyutuna bağlı olarak farklılaşabileceğini göstermektedir. Bu sonuçlara göre, maddi kültürel nesnelerin beklentiyi karşıladığını, "kültürel omnivor" ve "gündelik hayatın kültürleştirilmesinin” gibi kavramların turistlerin memnuniyetine yönelik daha güçlü unsurlar olduğunu göstermektedir.

ABSTRACT In the context of the postmodernity paradigm, the local traditional culture presents the region without losing its identity as well as encouraging individual experience to foster the visitors’ manner from the material and non-material objects. The research aim of this thesis is to reconceptualize cultural tourism within the authenticity context, focusing on the case study area of Bali which is a very attractive touristic place for both cultural and natural tourism of the world and has a strong sustainable tourism policy and planning in its history. To answer this thesis’s overarching aim, a mix of quantitative and qualitative data were collected. A large part of the data has been gathered from the international tourists visiting the area pre-Covid term (2019 summer). The visitors have been represented by 360 surveys of those volunteer participants whose country origin mainly from developed countries (the EU, the USA, the UK). The findings of this thesis have shown that the cultural assets of the region still have a big opportunity to ensure the tourist visit. The authenticity has been sought by cultural tourists who try to gaze the things on the temples as the beliefbased cultural tourism attractions of villages has been kept safe and pristine. This is particularly supported by the fact of high satisfaction and expectation met of those who are comprehensively experiencing the region. This main reason for the high-satisfying experience of cultural tourism is mainly related to the collective practice of local people towards the strain of the host-guest relationship. This study shows that eclectic experience might be differentiated based on tourist motivation and the extent of the material economy. These results suggest that the material cultural objects meet the expectation, while ‘the cultural omnivore’ and ‘a culturalization of everyday life’ are more strong elements towards the satisfaction of the tourists.