ABSTRACT Recognizing and defining text in its technical sense has always been a matter of competing perspectives among scholars. This is all because the scope of text is not limited to only writing. It also includes spoken language, in particular, a transcribed spoken discourse. There are other factors such as size, structure, and types of texts. This by no means prevents us from stating that text has a number of characteristics that discriminate text from non-text. The most important of those characteristics pertaining to cohesion by which textuality is obtained are conjunctions The current study examines the significant role of conjuctions in achieving textual cohesion. Theoretically, this study has adopted Halliday and Hassan's theory in textual linguistics originally invented in their book 'cohesion in English' published in 1976. In the aforementioned publication they have devoted an entire chapter to conjunctions and how they contribute to textual meaning anf cohesion. Data has been extracted from 'rshtai mirwari' written by el-Sajjadi. The examples compose of a number of stories recalled or rewritten by the writer in an ethnographic fashion. Only some parts have been utilized in this study due to the size of the volumes and impracticality issues if the research had covered the entire volumes. Those specified parts that are included in this study are called 'shakrawi damagh', 'entertainment'. One feature of this text is its use of everyday mundane language manifested in the variety of dialects and/or subdialects in which the stories are retailed. Analytically, this study uses both pragmatics and semantics in illustrating the meanings as well as functions of those connectors. Undoubtedly, in order to be able to study and deeply understand how the conjunctions function when it comes to textuality and cohesion, analysis has to go beyond the literal meanings of the conjunctions.

ÖZET Bağlaçların tanım, tespit ve sanatsal bakımdan anlamlandırma, çoğu zaman araştırmacılar arasında tartışma konusu olmuştur. Çünkü bağlaç konucu, sadece bir yazım formu olarak ele alınmamıştır. Çünkü makale, nutuk, konuşma ve bunun gibi alanlarda da bağlaçlar kullanılmaktadır. Bununla beraber nutukların yazıya geçirilme safhalarında, bu durm daha da göze çarpmaktadır. Bu konuda bağlaçların metin içindeki uyumları konusunda öne sürülebilecek meselerde kimse engellenmemiştir. Bu anlamda metinlerin oluşumu, sıfat, bağlaç, harf gibi unsurlarla meydana gelmektedir. Bu araştırma, bağlaçların metin açısından görevlerinenden bahsederken, metinlerin oluşumunda bağlaçların şekil ve kullanımı üzerinde durur. Bu bakımdan çalışmamız, kaynak olarak Halliday ve Ruqiya Hesen'in Cohesion in English kitabını bir örneklem olarak göz önünde bulundurmaktadır. Bu kitap, 1976'da Ingiltere'de kaleme alınmış ve bir bölümü bağlaçlardan bahsetmektedir. Bununla beraber bu konu hazırlanırken, Ela'eddîn Seccadî'nin Riştey Mîrwarî kitabından da yararlanılmıştır. Nitekim bu kitap, bazı kısa hikayelerden oluşmaktadır ki bu anlamda kitap halkın kullandığı gündelik dili kullanır. Onu bu kitaptaki şîvesî, orta bölge Kürtçe'sidir. Bu kitabın ikinci bölünde yer alan Çekrawî Demax kısmından alınmıştır. bu kısım bağlaçların kullanıldığı bölüm olarak karşımıza çıkar. Biz bu konuya ehemmiyet vererek hem sistematik hem de pragmatik açıdan işlemeye gayret ettik. Bu anlamda biz kitaptan yararlanırken, kendi konu başlığımıza uygun olarak bağlaçların nasıl kullanıldığına dikkat çekmeye çalıştık. Bu şekilde bu eserden en iyi şekilde faydalanmaya gayret ettik.