Özet:Avrupa’da düşünsel anlamda gerçekleşmiş köklü değişimlerin yaşandığı tarih olarak Aydınlama Çağı’nın dogmatik fikirlere karşı, aklın, deneyimlerin ve bilimin ön plana çıkması gerektiği, özellikle bireyi temel alan yapısı amacına ulaşamamış, Aydınlanma ve Aydınlanma Çağı ideolojisinden beslenen Modernizm ve modern dönem sanatı postmodernist düşünür ve sanatçılar tarafından reddedilmiştir. Postmodernler, her tür modernist yaklaşımı sorgulayarak eleştirmişler, farklı disiplinler arasındaki etkileşimi vurgulayarak saf görsel biçimi bozmuş, yeni bir sanatsal yapılanma geliştirmişlerdir. Postmodern sanatın odağı biçim ve stilden içeriğe evrilmiş, Aydınlanma tasarısına ve sosyokültürel, politik, psikolojik, ekonomik ve teknolojik gelişmelere bağlı olarak gelişen modern sanatın ayırıcı ve hiyerarşik ilkelerinden uzaklaşılmıştır. Bunun yerine çok kültürlülük esas alınmış, kişisel tercihlerin ve farklılıkların öne çıkarıldığı çoğulcu, demokratik bir yapılanma ön planda tutulmuştur. Postmodernistlere göre sanat, kültürel ve sosyo-politik bağlamda anlam kazanmış, farklı disiplinler arasındaki etkileşim sonucu ortaya çıkmıştır. Postmodernistler sanatı farklı kültürlerin, farklı disiplinlerin, farklı düşünce ve biçimlerin etkileşimiyle şekillenen çoğulcu, çoklu bir deneyim olarak görmüş, bu şekilde sanatın sınırlarını genişletmişlerdir. Ayrıca, sanatın toplumsal, kültürel ve politik bağlamlarla ilişki içinde olduğunun altını çizmişlerdir. Bu bağlamda, modern estetik inanç ve ilkelerini reddederek, sanatsal yaratıcılık, yetenek, özgünlük ve deha sanatçı kültüne son vermiş, yüksek ve düşük sanat arasındaki hiyerarşiyi reddetmişlerdir. Postmodernistler bu çerçevede, sanatsal üretimlerinde bazı tutum ve stratejiler geliştirmişlerdir. Bu stratejilerden temellük/kendine mal etme/yeniden üretme, alıntı yapma, derleme, melezleme, katmanlama, harmanlama, eklektizm, kiç, ironi, pastiş, parodi, parçalama ve yapı-bozum postmodern sanatın ifade dili olmuştur. Özellikle, “Kendine mal etme/Temellük sanatı”, modern sanatın biriciklik/orijinallik/otantisite gibi Avangard/öncü ve özgün olma ilkesini yapı-bozuma uğratmıştır. Temellük sanatı, postmodern sanatta orijinalite ve otantiklik kavramlarını sorgulamaya yönelik bir yaklaşımı temsil eder. Sanatçılar, mevcut sanat yapıtlarını kopyalayarak veya referans alarak, yapıtın üretim sürecindeki otoritesini, sahipliğini ve benzersizliğini sorgularlar. Bu, sanatçıların yaratıcılığını ve özgünlüğünü tartışırken aynı zamanda kültürel, estetik ve tarihsel değerlerin dönüşümünü de ele alır. Temellük sanatı, aynı zamanda sanatçının rolünü, sanat yapıtının anlamını yeniden tanımlamak için mevcut kültürel ve sanatsal referansları kullanır. Bu bağlamda postmodern sanat, birden fazla sanat biçimini kullanarak, temellük ederek, stili ve hareketi kapsayan eklektik, çoğulcu, ayrıştırmayan demokratik genel bir terim haline gelmiştir. Araştırmada modern ve postmodern sanat, tarihsel süreç içerisinde geniş bir kaynakça üzerinden incelenmiş, geçmiş ve günümüz sanatının yapılanması karşılaştırmalı olarak analiz edilmiştir. Araştırmanın içeriğini oluşturan bulgular, öne çıkan örnek yapıtlarla desteklenmiş, çalışmayı oluşturan bölümlere ait nihai değerlendirme sonuç kısmında sunulmuştur.

Abstract:The postmodernist thinker of the Age of Enlightenment, as the date when radical changes took place in the intellectual sense, had to come to the fore against dogmatic ideas, and that the mind, experience and science should come to the fore, especially the individualbased structure could not reach its goal, modernism and modern art, which was fed by the Enlightenment and Age of Enlightenment ideology. and rejected by the artists. Postmoderns questioned and criticized all kinds of modernist approaches, by emphasizing the interaction between different disciplines, they distorted the pure visual form and developed a new artistic structuring. The focus of postmodern art has evolved from form and style to content, moving away from the distinctive and hierarchical principles of modern art, which developed depending on the Enlightenment project and socio-cultural, political, psychological, economic and technological developments. Instead, multiculturalism was taken as a basis, and a pluralistic, democratic structure in which personal preferences and differences were emphasized was prioritized. According to postmodernists, art has gained meaning in the cultural and sociopolitical context and has emerged as a result of the interaction between different disciplines. Postmodernists have seen art as a pluralistic, multiple experience shaped by the interaction of different cultures, different disciplines, different thoughts and forms, thus expanding the boundaries of art. They also underlined that art is related to social, cultural and political contexts. In this context, they rejected the modern aesthetic beliefs and principles, put an end to the cult of artistic creativity, talent, originality and genius, and dismissed the hierarchy between high and low art with a contemptuous attitude. In this context, postmodernists have developed some attitudes and strategies in their artistic production. Among these strategies, appropriation/appropriation/reproduction, citation, compilation, hybridization, layering, blending, eclecticism, kitsch, irony, pastiche, parody, fragmentation and deconstruction have become the language of expression of postmodern art. In particular, the "art of appropriation/appropriation" deconstructed the avant-garde/pioneering and original principle of modern art such as uniqueness/originality/authenticity. The art of appropriation represents an approach to question the concepts of originality and authenticity in postmodern art. Bycopying or referencing existing works of art, artists question the authority, ownership and uniqueness of the artwork in the production process. While it discusses the creativity and originality of artists, it also considers the transformation of cultural, aesthetic and historical values. Appropriation art also uses existing cultural and artistic references to redefine the role of the artist, the meaning of the artwork. In this context, postmodern art has become an eclectic, pluralistic, undifferentiated democratic general term that covers style and movement by using and appropriating more than one art form. In the research, modern and postmodern art has been examined through a wide bibliography in the historical process, and the structuring of past and present art has been analyzed comparatively. The findings constituting the content of the research are supported by prominent sample works, and the final evaluation of the sections that make up the study is presented in the conclusion part.