ÖZET Diyabetik Nöropati (DN), hem periferik hem de otonom sinirleri etkileyen, diyabetin en sık görülen mikrovasküler komplikasyonudur. Prediyabet olarak adlandırılan Bozulmuş açlık glukozu (BAG) ve Bozulmuş glukoz toleransı (BGT) olan hastalarda gelişen nöropati, diyabete göre daha az şiddetli, duysal ince liflerle sınırlı ve belirgin nöropatik ağrı ile karakterize bir durumdur.Çalışmamızın amacı, klinik olarak nöropati şikayeti olan veya olmayan BAG ve BGT hasta gruplarının subjektif nöropati belirtileri, nörolojik muayene ve periferik nöropati sıklığı açısından elektrofizyolojik çalışmalar eşliğinde kıyaslamaktır.Çalışmamıza Diyabet, Endokrin ve İç hastalıkları polikliniklerine çeşitli yakınmalarla başvurup AKŞ bozukluğu saptanan ve OGTT yapıldıktan sonra 34'ü BAG, 27'si BGT tanısı alan, 37'si kadın ve 24'ü erkek olmak üzere toplam 61 kişi dahil edildi. Klinik polinöropati tanısı için güvenilir bir tarama yöntemi Michigan Nöropati Skalası'nı (MNS) kullanarak BAG grubunda BGT grubuna göre daha yüksek değerler bulduk. Arada ki fark istatistiki olarak anlamlı bulunmamakla beraber test sonuçlarının elektrofizyolojik sonuçlarla korele çıktığını gördük.Gruplar arasında duysal medial, ulnar, peroneal ve sural sinirlerle, motor medial, ulnar, peroneal ve tibial sinirler, ayrıca F dalga latansları ve sural/radial amplitüd değerleri arasında istatistiksel olarak belirgin bir farklılığa rastlanmadı. BAG grubunda 1 hastada sural (%2,9) ve 4 (%11,7) hastada peroneal duysal sinir uyarılamazken, BGT grubunda 1 (%3,7) hastada duysal peroneal sinir uyarılamadı. BAG grubunda hastaların %17,6'sında peroneal sinir duysal amplitüd düşüklüğü bulunmuş olup literatür bilgilerinde vurgulanan sural sinir amplitüd düşüşünün klinik periferal nöropati göstergesi olduğu vurgusunun aksine duysal peroneal siniri nöropatiye yol açan öncelikli sinir olarak değerlendirdik.KTS görülme oranını, BAG grubu (%61.8) olgularında BGT grubu (%48,1) olgularına göre daha fazla izledik. BAG grubunda 34 hastanın 7'sinde (%20,6), BGT grubunda ise 27 hastanın 1'inde (%3,7) polinöropati gördük ancak aradaki fark anlamlılığa yakın olmakla beraber istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p>0.05).Sonuç olarak; BAG ve BGT hasta gruplarındaki periferik nöropati görülme sıklığının daha önce yapılmış olan çalışmalardan farklı olarak, BAG hasta grubunda daha fazla oluşu dikkat çekiciydi. Biz bu çalışmayla; BAG ve BGT hasta gruplarındaki nöropatik tutulum farklılıklarını göstermiş olup daha geniş hasta gruplarıyla yapılacak olan çalışmalara ihtiyaç olduğunu vurgulamak istedik.

ABSTRACT Diabetic neuropathy is the most common microvascular complication of diabetes which affects both periferal and autonomic nerve fibers. Neuropathy which is seen in the patiens with Impaired Fasting Glucose (IFG) and Impaired glucose Tolerance (IGT) also called prediabetes, which is characterized with markedly neuropathic pain, less severity and limited to thin sensory fibers when compared with the neuropathy that is observed in the patients with diabetes.In our study we aimed to compare patient groups with IFG and IGT who have/have not clinical neuropathic complaints, in terms of the subjective neuropatic signs, neurological examination findings and periferal neuropathy frequency, according to electrophysiological studies.A total of 61 patients (37 female, 24 male) who admitted to diabetes-endocrine-internal medicine clinics with various complaints and had a diagnosis of IFG or IGT (34 patients with IFG, 27 patients with IGT) after an oral glucose tolerance test (OGTT) which was applied for impaired fasting glucose, were included in the study. We found higher values in the IFG group than IGT group when using Michigan Neuropathy Scale (MNS) which is a reliable screening method for clinical polineuropathy. The difference between the groups was not statistically significant but test results were correlated with the electrophysiological results.There were no any statistically significant differences for sensory median, ulnar, peroneal, sural nerves and motor median, ulnar, peroneal, posterior tibial nerves, and also F vawe latencies and sural/radial nerve amplitude values between the groups. In the IFG group sural nerve was not excited in 1 patient (2,9%) and peroneal sensory nerve was not excited n 4 patients (11,7%). In IGT group peroneal sensory nerve was not excited in 1 patient (3,7%). In IFG group 17,6% of patients have lower peroneal sensory amplitude. Contrary to the literature data that emphasizes lower sural nerve amplitudes as an indicator of clinical periferal neuropathy, we interpreted the sensorial peroneal nerve as the prior nerve which causes neuropathy.Carpal tunnel syndrome?s frequency was higher in IFG group patients (61.8%) than IGT group patients (48,1%). Whereas polyneuropathy was detected in 7 of 34 patients (20,6%) in IFG group (20,6%) and 1 of 27 patients in IGT group, the difference was close to statistical significance level but not significant (p>0,005).In conclusion contrary to previous studies, it is interesting that periferal neuropathy frequency was higher in IFG group patients than IGT group patients. In this study we aimed to indicate the differences of neuropathological involvement among IFG and IGT patient groups and emphasize the requirements of large population studies.