ÖZET Ortadoğu'da büyük bir etki yaratan 1979 İran İslam Devrimi ile bölge ülkelerinde yaşayan Şiiler için Şii bir devlet yönetimi altında yaşama umudu belirmiştir. Bu durum Şii bir nüfusa sahip olan devletler için bir endişe ve tehlike olarak algılanmıştır. Bu endişenin ilk ve en büyük sonucu İran-Irak savaşı olmuştur. Savaş sonrasında ılımlı bir politika izleyen İran bölge ülkeleriyle ilişkilerini düzeltmeye çalışmıştır. Kurulmaya çalışılan bu ılımlı ilişkilerin devam ettirilmesi, 2003 yılında ABD'nin Irak'a müdahalesiyle zorlaşmıştır. Tunus'ta 2010 yılında başlayan sokak hareketlerinin ve protestoların şiddet olaylarına ve silahlı çatışmalara dönüşmesi ve batı yanlısı Zeynel Abidin bin Ali ve Hüsnü Mübarek iktidarlarının devrilmesi ile İran bu gösterileri "İslami Uyanış" olarak nitelendirmiş ve 1979 İran İslam Devrimi'ni bir rol model olarak sunmuştur. İran'a göre bu gösteriler, 1979 Devrimi ile benzer özellikler göstermekte hatta bu devrimin devamı hareketler olarak görülmektedir. İran'a göre bu iktidarların yıkılmasının nedeni batı yanlısı olmaları ve İsrail ile iyi ilişkiler geliştirmiş olmalarıdır. Tunus ve Mısır'da yaşananlar İran için ideolojik kazanç haline gelirken, çatışmaların İran'ın müttefiki Suriye'de başlaması İran'ın Arap Baharı'na bakışını değiştirmiştir. Suriye rejimi İran için çok önemlidir ve Suriye'de muhalefetin kazanması İran için büyük bir kayıp olacaktır. Çünkü İran, Lübnan gibi devletler ve Hamas ile Hizbullah gibi örgütlerle Suriye aracılığıyla ilişki kurmuş ve böylece Ortadoğu'da önemli bir aktör haline gelmiştir. Suriye'nin kaybedilmesi İran için kabul edilebilir değildir.